Piąta edycja produktów CRS przełożona na 1 października,
Un38.3,

▍Certyfikacja SIRIM

W celu zapewnienia bezpieczeństwa osób i mienia rząd Malezji ustanawia system certyfikacji produktów i nadzoruje urządzenia elektroniczne, informacje i multimedia oraz materiały budowlane. Produkty kontrolowane mogą być eksportowane do Malezji wyłącznie po uzyskaniu certyfikatu certyfikacji produktu i oznakowania.

▍SIRIM QAS

SIRIM QAS, spółka zależna będąca w całości własnością Malezyjskiego Instytutu Standardów Przemysłowych, jest jedyną wyznaczoną jednostką certyfikującą malezyjskich krajowych agencji regulacyjnych (KDPNHEP, SKMM itp.).

Certyfikat baterii wtórnej jest wyznaczony przez KDPNHEP (Malezyjskie Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i Spraw Konsumenckich) jako jedyny organ certyfikujący. Obecnie producenci, importerzy i handlowcy mogą ubiegać się o certyfikację w SIRIM QAS oraz ubiegać się o testowanie i certyfikację akumulatorów wtórnych w ramach licencjonowanego trybu certyfikacji.

▍Certyfikacja SIRIM — bateria dodatkowa

Bateria wtórna podlega obecnie dobrowolnej certyfikacji, ale wkrótce będzie objęta zakresem certyfikacji obowiązkowej. Dokładna obowiązkowa data zależy od oficjalnego czasu ogłoszenia w Malezji. SIRIM QAS rozpoczął już przyjmowanie wniosków o certyfikację.

Certyfikat baterii wtórnej Norma: MS IEC 62133:2017 lub IEC 62133:2012

▍Dlaczego MCM?

● Utworzono dobry kanał wymiany technicznej i informacji z SIRIM QAS, który wyznaczył specjalistę do obsługi wyłącznie projektów i zapytań MCM oraz do dzielenia się najnowszymi, dokładnymi informacjami z tego obszaru.

● SIRIM QAS rozpoznaje dane z testów MCM, dzięki czemu próbki mogą być testowane w MCM zamiast dostarczania do Malezji.

● Zapewnienie kompleksowej usługi malezyjskiej certyfikacji baterii, zasilaczy i telefonów komórkowych.

Ministerstwo Lotnictwa Cywilnego Indii oficjalnie ogłosiło „Zasady dotyczące systemów bezzałogowych statków powietrznych 2021” (Przepisy dotyczące systemów bezzałogowych statków powietrznych, 2021) w dniu 12 marca 2021 r., które podlegają nadzorowi Dyrekcji Generalnej Lotnictwa Cywilnego (DGCA). Streszczenie regulaminu wygląda następująco:
• Osoby fizyczne i firmy muszą uzyskać zgodę DGCA na import, produkcję, handel, posiadanie lub obsługę dronów.
• Polityka „No Permission-No Take-off” (NPNT) została przyjęta dla wszystkich bezzałogowych systemów powietrznych z wyjątkiem tych należących do kategorii nano.
• Mikro i małym UAS nie wolno latać na wysokościach odpowiednio powyżej 60 m i 120 m.
• Wszystkie bezzałogowe statki powietrzne, z wyjątkiem kategorii nano, muszą być wyposażone między innymi w migające, antykolizyjne światła stroboskopowe, możliwość rejestrowania danych lotu, transponder wtórnego radaru dozorowania, system śledzenia w czasie rzeczywistym i system unikania kolizji 360 stopni.
• Wszystkie bezzałogowe statki powietrzne, w tym kategorii nano, muszą być wyposażone między innymi w globalny system nawigacji satelitarnej, autonomiczny system zakończenia lotu lub opcję powrotu do domu, funkcję geofencingu i kontroler lotu.
• Zakaz lotów bezzałogowych statków powietrznych w strategicznych i wrażliwych lokalizacjach, w tym w pobliżu lotnisk, lotnisk obronnych, obszarów przygranicznych, obiektów/obiektów wojskowych oraz obszarów wyznaczonych przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych jako lokalizacje strategiczne/ważne instalacje.